Hier lig ik dan 5.48u... Ik lig al een uurtje in bad en heb nog geen oog dicht gedaan vannacht.

Ik heb gehuild van de pijn, ik heb door de gang aan het ijsberen geweest...

Op en af... Op en af...

Ik heb in mijn dochtertje haar bed gelegen voor de hardere matras uit te testen (zij ligt met 2 vriendinnetjes in de tuin)... Ik heb trappen gedaan, me in allerlei poses gewrongen... Niets hielp... Ik verging van de pijn...

In het begin van de nacht waren het mijn benen die loodzwaar wogen en helemaal verkrampten, naarmate de nacht vorderde, waren het mijn maag/mijn darmen/mijn rug, ze deden zo vreselijk pijn...

En door die pijn ging ik me nog mee druk maken want het was nacht, ik moest slapen... En ik huilde... Dat hielp natuurlijk niet...

Na 4u hield ik het niet meer en maakte ik mijn man wakker... Het ging niet meer... Ik had al iets genomen om te slapen, en om rustig te worden... Maar het was alsof mijn hart uit mijn lijf sprong en ik voelde enkel pijn...

Dan toch nog maar eens iets genomen om rustig te worden, iets voor mijn darmen (ik heb PDS al sinds mijn 18e, ontlading van stress na een zware examenperiode maar dat ging best goed de laatste mndn) en iets tegen de pijn want ik werd gek...

Gek van pijn...

Maar wat doe je als je 2 kindjes en 2 logékes in je tuin hebt liggen, niets... Er was geen oplossing.

Of toch... Een warm bad... Kindjes met groeipijnen leggen ze ook in een heet bad, dacht ik plots... En hier lig ik dan nog steeds, in een heet bad. De pijnen zijn ondertussen dragelijk, de paniek is weg... en wss ben ik niet gegroeid...

Nu maar hopen dat ik morgen terecht kan bij mijn osteopaat want ik voel het aan alsof ik nog maar eens tot de orde geroepen word door mijn lijf... En deze keer was het menens...

Ik moet echt iets veranderen.

To do-lijstje voor morgen:- mama van de logékes vragen of mijn kindjes haar logékes mogen worden- Langsgaan bij osteopaat of dokter want ik wil gewoon zekerheid dat het weer pure stress is, wat hoogstwss wel zo is- alle activiteiten die op de agenda stonden voor deze week, schrappen- rust en ontspanning zoeken, me-time- En... proberen te aanvaarden...

Ik had me zo voorgenomen... Ik hou vol tem 31/8, nog even alles geven, nadien heb ik tijd, tijd voor mezelf... maar het is me weer niet gelukt... Dat is zo balen!!! Ik begrijp er niets van! Ik had zo'n fantastische avond met een schat van een vriendin, lekker eten, op en top gezelligheid... En zelfs dat kan niet... Ik begrijp het niet...

Soms vraag ik me toch echt af "waarom?" ... Waarom word ik zo gestraft? ... Ik begrijp het niet...